Can sentence comprehension impairments in aphasia be explained by difficulties arising from dependency completion processes in parsing? Two distinct models of dependency completion difficulty are investigated, the Lewis and Vasishth (2005) activation-based model and the direct-access model (DA; McElree, 2000). These models' predictive performance is compared using data from individuals with aphasia (IWAs) and control participants. The data are from a self-paced listening task involving subject and object relative clauses. The relative predictive performance of the models is evaluated using k-fold (...) cross-validation. For both IWAs and controls, the activation-based model furnishes a somewhat better quantitative fit to the data than the DA. Model comparisons using Bayes factors show that, assuming an activation-based model, intermittent deficiencies may be the best explanation for the cause of impairments in IWAs, although slowed syntax and lexical delayed access may also play a role. This is the first computational evaluation of different models of dependency completion using data from impaired and unimpaired individuals. This evaluation develops a systematic approach that can be used to quantitatively compare the predictions of competing models of language processing. (shrink)

Can sentence comprehension impairments in aphasia be explained by difficulties arising from dependency completion processes in parsing? Two distinct models of dependency completion difficulty are investigated, the Lewis and Vasishth (2005) activation‐based model and the direct‐access model (DA; McElree, 2000). These models' predictive performance is compared using data from individuals with aphasia (IWAs) and control participants. The data are from a self‐paced listening task involving subject and object relative clauses. The relative predictive performance of the models is evaluated using k‐fold (...) cross‐validation. For both IWAs and controls, the activation‐based model furnishes a somewhat better quantitative fit to the data than the DA. Model comparisons using Bayes factors show that, assuming an activation‐based model, intermittent deficiencies may be the best explanation for the cause of impairments in IWAs, although slowed syntax and lexical delayed access may also play a role. This is the first computational evaluation of different models of dependency completion using data from impaired and unimpaired individuals. This evaluation develops a systematic approach that can be used to quantitatively compare the predictions of competing models of language processing. (shrink)

Le but de cet article est une critique de la philosophie politique de M. Eric Weil. Par opposition à M. Weil, l'auteur définit la „politique" ici comme l'art du réalisable, à préciser comme : l'art d'arriver à court terme à une organisation de la société qu'on estime meilleure, et cela en employant tous les moyens permis. L'homme politique n'est pas, ainsi que l'affirme M. Weil, un „saint de Vtmiversel”, qui, en ce qui concerne l'emploi de la violence, se trouve au-dessus (...) de la loi. Ce „politicien-éducateur” est en vérité l'appui des régimes totalitaires et est d'ailleurs inconcevable en dehors de ceux-ci. En outre la théorie de M. Weil contient un certain nombre de contradictions internes et, si on la mesure à la pratique, elle se trouve être déficiente à beaucoup d'égards. Contre la conception platonicienne de M. Weil l'auteur défend la thèse que la politique n'est pas une infraction, regrettable mais inévitable, à „la morale”. C'est la tâche de l'homme politique de supprimer toutes les absurdités, inconséquences et injustices qui entachent les structures de la société. Ce qui, concrètement, est absurde, inconséquent ou injuste n'est pas déterminé par „la morale”, mais par la conscience du droit et par le sentiment moral d'une époque donnée. Les „certitudes” d'où part l'homme politique ne sont pas des Idées platoniciennes, mais des hypothèses de travail, qui dérivent leur contenu non pas de la contemplation des Idées, mais d'une notion de ce qui est juste et désirable, notion qui est déterminée par les conditions matérielles et spirituelles et qui se trouve dans un changement continuel. (shrink)

Résumé : Le PPBS a été conçu comme un instrument destiné à ceux qui décident de l'allocation des ressources publiques : il doit leur permettre de prendre de meilleures décisions. S'il est très difficile de repérer et de juger les choix que le développement du système a inspirés aux Etats-Unis, il n'en est pas mains certain que ses résultats tangibles sant maigres car la masse des anciens programmes, principale source potentielle de moyens nouveaux, n'a guère été remise en question.La valeur (...) intrinsèque du PPBS ne peut être mise en cause. Ce qui doit l'être, c'est la lenteur de son développement, qui demeure peu avancé. Cette lenteur s'explique, car le système ne peut produire des fruits dans une terre stérile qu'on n'a pas préparée.La brutalité et les maladresses de l'opération déclenchée en 1965 dans le gouvernement fédéral américain ne pouvaient que renforcer la résistance au changement et retarder, sinon compromettre, le succès final. Les perspectives demeurent heureusement favorables, puisque la nouvelle administration ne semble pas décidée à faire machine arrière et que les Etats et Villes ont démarré sous de bien meilleurs auspices.La principale conclusion qu'imposent les expériences américaines est que toute juridiction intéressée par le PPBS doit impérativement développer, de la façon la plus générale, la volonté d'instaurer le système et s'assurer les moyens de le faire. C'est dire qu'il est peu sage d'engager la bataille sur tous les fronts à la fois : il faut tenter des percées. Mais c'est dire aussi combi en l'information et la formation sant essentielles. A cet égard, l'installation généralisée de certains éléments du système, à savoir la structure de programmes et le budget-programme, loin de présenter des inconvénients, peut constituer un excellent exercice en dehors de son utilité directe pour le preneur de décision. La bataille en cause est surtout celle de la conviction: l'outil est prêt, il est bon, encore faut-il que l' ouvrier accepte de s'en servir.Samenvatting:Planning-programming-budgeting werd ontworpen als een instrument voor diegenen die beslissen over de toewijzing van de overheidsmiddelen.Dit instrument moet de beslissers in staat stellen betere beslissingen te treffen. Het is niet makkelijk deze beslissingen op te sporen en te beoordelen welke in de Verenigde Staten getroffen werden onder invloed van de ontwikkeling van deze systeembenadering. Toch is het met vrij grote zekerheid te stellen dat de tastbare resultaten gering zijn omdat de veelheid aan oude programma's die tenslotte toch de voornaamste potentiële bronnen zijn van nieuwe middelen, nooit werden aangevochten.De intrinsieke waarde van PPBS kan daarom evenwel niet worden genegeerd. Wat wel dient aangeklaagd is de traagheid van zijn aanslepende ontwikkeling. Deze traagheid is te verklaren door het feit dat het systeem slechts vruchten kan afwerpen zo het ingeplant wordt in degelijk voorbereid terrein.De brutaliteit en de onhandigheden bij de operatie die in 1965 werd ingezet in het amerikaans federaal overheidsbestel konden niets anders dan de weerstand tegen de verandering versterken en afbreuk doen aan het uiteindelijk slagen van het systeem. Gelukkiglijk blijven de vooruitzichten gunstig want de nieuwe beleidsvoerders sinds de presidentsverkiezingen, blijken ermee te willen doorgaan en de staten en lokale overheden zijn ermee van wal gestoken onder veel betere omstandigheden. Het doorslaggevend besluit uit de amerikaanse ervaringen terzake is wel dat elke instantie welke belangstelling heeft voor PPBS, nodig moet op zo breed mogelijk vlak de wil doen groeien om het systeem te ontwikkelen en er ook de nodige middelen toe ter beschikking stellen. Dit betekent tevens dat het weinig aan te bevelen is de strijd op alle fronten terzelvertijd aan te binden maar wel geleidelijk doorbraken te verwezenlijken. Dit brengt dan evenwel ook met zich dat informatie en vorming essentieel zijn bij deze strategie. In dit verband moet dan ook gezegd worden dat reeds het invoeren van sommige deelementen van het systeem, zoals de programmastructuur en het programmabudget, voor de beslisser nuttig kan zijn voor zijn persoonlijk inzicht en vorming.De te voeren actie dient nog slechts te worden toegespitst op het overtuigen van de verantwoordelijken. Het instrument is immers gebruiksklaar en degelijk, er is alleen nog het wachten op de wil van de gebruiker dit instrument ter hand te nemen. (shrink)

In this article, I provide a historical and philosophical discussion of the so-called “science wars”. The term “science wars” refers to a series of debates which took place in the second half of the 1990s and which centered on the status of science and the nature of scientific knowledge. On the one hand, a group of authors reacted against what they perceived as a “postmodern” attack on science. This in turn led to several reactions from those who were labeled as (...) “postmodernists”. Among these, some authors in turn claimed that it were the scientists and their epigones who were the real aggressors, using the authority of science to attack any form of critical thinking and even democracy itself. I first provide a short historical overview and analysis of the science wars. The aim of this overview is to show how critics of postmodernism ignored differences between different approaches in science studies and in this way constructed the idea of the existence of a homogeneous postmodern attack on science. This resulted in an intellectual trench war, in which more nuanced positions got overlooked, being trapped in the no man’s land between two extreme positions. After this historical overview, I explore this no man’s land. I discuss several scholars and approaches within science studies that had been grouped together by critics of postmodernism. I will focus on the differences between these approaches, thus providing a more nuanced picture of science studies. Finally, I argue for the relevance of revisiting the science wars. Blindly labelling (certain approaches in) science studies as “anti science” disables us from using important insights from these studies, insights which could be relevant in dealing with complex societal issues in which scientific knowledge plays a role such as climate change. (shrink)

Amsterdam University Press is a leading publisher of academic books, journals and textbooks in the Humanities and Social Sciences. Our aim is to make current research available to scholars, students, innovators, and the general public. AUP stands for scholarly excellence, global presence, and engagement with the international academic community.

Verslag van een eeuwenlange strijd tussen geloof en rede in Nederland via portretten van denkers en beschrijvingen van geestelijke stromingen die hebben bijgedragen tot de ontwikkeling van een humanistische levensbeschouwing.

Drie cultuurfilosofische opstellen over de Duitse filosoof (1844-1900) als diagnosticus van de crisis in het hedendaagse denken.

Uitvoerige historische speurtocht naar de betrekkingen van Erasmus met zijn Hollandse humanistische vrienden en zijn invloed op hun leven en werken.

Bijdragen over de visie van de Frans-joodse filosoof (1906-1995) op het kwaad.

Religion in education in South Africa and the Netherlands: A comparative study. The aim of this article is the reconstruction and comparison of the historical evolution of the place and role of religion in education in South Africa and in the Netherlands. The article commences with an overview of the historical evolution of the place and role of religion in education, up to the present, and a discussion of the dissatisfaction and objections which could be and which have been levelled (...) against the current situation. The Netherlands has followed a more accommodating policy and practice regarding religious beliefs and diversity than the international norm. While South Africa can learn much from the Dutch approach to the problem of religion in education, this approach has also been challenged in recent times. In both systems, controversy about the accommodation of religion in education has given rise to tension between the notions of freedom, tolerance and accommodation, on the one hand, and the acknowledgement of human rights and the need for social cohesion on the other. Other considerations to be taken into account in this regard are the downsides of providing a partisan, confessional type of education that could hinder learners in maintaining themselves in the outside world. The trend in modern society is towards individualised belief systems, not collective ones. And the warning to be heeded is that the line between education and indoctrination is thin. The current Dutch model, despite the problems that it currently encounters, could provide direction in respect of all these issues. Contribution: The article concludes with an educational-philosophical perspective regarding the question as to how educationists and educators could guide learners to a state where they can independently decide about their personal religious orientation, given the fact that they are now living in a time when relativism prevails, also in terms of religion and faith. (shrink)

Ongevraagde ouverture, door F. O. van Gennep.--Ethiek als waagstuk, door F. van Raalten.--Het juridisch aspect van de rabbijnse ethiek, door M. A. Beek.--Is er een eigen christelijke ethiek? Door H. J. Heering.--Het radicalisme in de ethiek, door F. O van Gennep.--Ethiek en praktijk van de geweldloosheid van Dr. Martin Luther King, door J. W. Schulte Nordholt.--Politiek pastoraat, door K. Strijd.--Mythe en ethiek, door F. van Raalten.--Veritas poetica, door C. W. Mönnich.--Ethiek in de counseling, door H. R. Wijngaarden.--Bibliografische gegevens uit het (...) werk van Prof. Dr. E. L. Smelik (p. 141-142). (shrink)

_Internet_ is een van de eerste boeken waarin het filosofische inzicht -van Plato tot Kierkegaard - betrokken wordt op het debat over de mogelijkheden en onmogelijkheden van het internet. Dreyfus laat zien dat de onstoffelijke, 'vrij zwevende' websurfer zijn oorsprong vindt in Descartes' scheiding van geest en lichaam, en hoe Kierkegaards inzichten in de opkomst van het moderne leespubliek vooruitlopen op de nieuwsgierige, maar elk risico vermijdende internet-junkie. Uitgaande van recente onderzoeken naar het isolement dat veel internetgebruikers ervaren, toont Dreyfus (...) aan hoe het internet, door zijn nadruk op privé-ervaringen, gebruikers berooft van wezenlijke, belichaamde vermogens zoals vertrouwen, stemmingen en betrokkenheid bij met anderen gedeelde lokale aangelegenheden. _Internet_ is verplichte kost voor iedereen die on line is en is geïnteressseerd in onze plaats in de 'e-revolutie'. (shrink)

Hooglands commentaar op mijn ‘Pluralisme’ komt hierop neer dat levensbeschouwelijke neutraliteit niet mogelijk is, noch voor de overheid, noch voor de individuele burger. We kunnen geen radicale buitenstaanderspositie innemen tegenover de levensbeschouwing die we erop nahouden. Dat zou een vorm van hybris zijn. Wie niettemin levensbeschouwelijke neutraliteit bepleit en deze identificeert met tolerantie voor de levensbeschouwingen van anderen, pretendeert in feite dat het eigen tolerante standpunt moreel superieur is aan het standpunt van al diegenen die aan hun levensbeschouwing vastgeklonken zitten. (...) Dat is moreel verwerpelijk. (shrink)